
دریاچه و کوهستان – آبرنگ
آبرنگ را از هر تکنیک دیگری بیشتر دوست دارم.
یکی از دلایلی که مرا به خود جذب میکند لطافت نقاشیهای آبرنگ است.
هربار که به نقاشیهای آبرنگ نگاه میکنم گویا به تار و پود یک فرش دستباف ابریشمی خیره میشوم.
آبرنگ کاملا از طبیعت آمده است، نقاشیهای آبرنگ روی مقوای صددرصد کتان با قلمی از موی حیوانات و با ترکیب آب و رنگهایی که از دل طبیعت گرفته شده بودند اجرا میشود.
رنگها از مواد طبیعی، عناصر زمین و رنگدانههای گیاهان و حتی از حیوانات(عاج فیل و یا ادرار نوعی گاو) گرفته میشد. به نظر راز آبرنگ در طبیعی بودن آن است گویا روح طبیعت است که به نقاشیهای آبرنگ جان میدهد.
اگرچه امروز بخاطر احترام به محیط زیست و حفاظت از طبیعت مقداری از طبیعی بودن مواد و وسایل آبرنگ کم شده، اما آب عنصر روشنی بخش همچنان زلالی، شفافیت و رهاییش را برای نقاشی و نقاشان آبرنگ نگه داشته است.
آبرنگ را به شیوههای مختلفی میتوان اجرا کرد.
من (بنابر سلیقه شخصی) سبکهای انتزاعی را بیشتر دوست دارم چون رهایی و آزادی در آن جریان دارد. بگذریم که نقاش موردعلاقهام تیری دووال یک هایپررئالیست فضای شهری اهل فرانسه است.
علیایحال؛ آنچه که در ابتدای هرمسیر تازهای باید بپذیرم این است که من مبتدی و غیرحرفهایام. پذیرش و یادآوری این نکته باعث میشود تا دست از کمالگرایی منفی و خودسرزنشی بردارم و از خودم توقع بهجا و معقولی داشته باشم و البته کمتر از خود ناامید شوم. 🌸
نکتههای ابرنگی:
رنگ آبی آسمان و دریاچه فیروزهایست
آسمان و جنگل کاج خیس در خیس کار شده است. تنه درختان کاج با تکنیک برداشت رنگ و با درپوش پلاستیکی قلممو ایجاد شدهاند.
دریاچه خیس در خشک کار شده است، مقداری رنگ رقیق فیروزهای روی مقوای خشک با حرکت پرتابی قلممو کشیدم و سپس با قلموی تمیز و خیس (نم) آن را محو کردم.
ایده اولیه نقاشی از یک عکس شکل گرفت اما در حین نقاشی انقدر تغییر داده شد که دیگر شباهت زیادی به آن عکس ندارد.

