برنامه‌ریزی روزانه- to-do list

می‌توانم زندگی خود را به قبل و بعد از تصمیم به نوشتن لیست کارهای روزانه‌ام تقسیم کنم.

تا قبل از این تصمیم، هر روز تمام وقتم صرف انجام فقط «یک کار» میشد آن هم به فرض نصفه‌ونیمه رها نکردن آن. چندان خوشایندم نیست اگراعتراف کنم بیشتر روزم صرف احساس خستگی، گیجی و کلافگی، بهم ریختگی و زل زدن به درو دیوار و گاه چرخیدن‌های تمام نشدنی در شبکه‌های اجتماعی می‌شد. و از آن بدتر شیفت‌دهی بارِ استرسِ کارهای تلنبارشده به روز نه‌چندان کاریِ بعد.

من جزء یک و نیم درصد از معدود انسان‌های جهانم که نه تنها مخالف برنامه‌ریزی بودم بلکه آن را موجب محدودیت انسان می دانستم. معتقد بودم که انسان آنقدر بی نهایت است که نباید خود و زندگیش را به برنامه‌های از پیش تعیین شده محدود کند. متاسفم! اما این باور من بود.

بدون این که به اعتقاد و باور خود شک کنم باوجودآنکه انجام کارهایم به سختی پیش می‌رفت و گاهی اصلا پیش نمی رفت.

چندباری برای پیروی از جمع و نه تغییرعقیده خود نسبت به عدم برنامه‌ریزی‌، روش‌های مختلفی را امتحان کردم اما نه ادامه دادم و نه تمایلی به تحمل سختی پیروی از آن داشتم، به هر حال پس از چند روز آنها را رها می‌کردم.

تغییر نگرش و باور نسبت به برنامه‌ریزی

من معتقدم که تغییر ابتدا در ذهن صورت می گیرد و سپس در دنیای بیرون نمود پیدا می کند. امیدوارم همانند اعتقاد پیشین‌م نسبت به عدم برنامه‌ریزی نباشد.

*

از حجم کارهای زیاد خسته بودم، عدم توانایی در مدیریت آن ها و همچنین افزایش تعدادکارهای روزانه یافتن راه حلی برای نظم بخشیدن به کارها را واجب می کرد. روحیه معنا گرایی به همراه باور اشتباه نسبت به برنامه ریزی سبب میشد تا برنامه ریزی را مخالف روح آزادنه انسان بدانم.

*

انسان‌های موفق لیست اهداف روزانه دارند. برنامه‌ریزی و سپس عملگرایی (اجرای برنامه) ویژگی‌ای بود که در الگوهای(افراد) موفق دیدم. مشاهده الگوهای موفق و شنیدن اهمیت و نحوه برنامه ریزی از زبان آن‌ها نگرش اشتباه من را کاملا تغییر داد.

عالی است اگر از افراد با تجربه تر الگو بگیریم اما به معنای تقلید کامل نیست، واقعیت این است که به اندازه تمام انسان‌ها روش‌ها و دفترهای برنامه‌ریزی وجود دارد. هرکس باید شیوه موردعلاقه خود را بیابد و آن را در زندگیش توسعه دهد.

مهم نیست که برنامه‌ریزی در دفتر و روی میز کارتان باشد و یا در یک دفترچه جیبی و یا حتی در تلفن همراه. هر ابزار برنامه‌ریزی و هر روشی که شما را به عملگرایی بیشتری سوق دهد؛ یعنی آن برنامه به شخصیت و روحیه شما نزدیک‌تر است.

*

یادداشت شخصی

مدتی است برنامه ریزی روزانه را شروع کرده ام و نیاز است تا ذهن خود را به انجام کارهای مختلف روزانه عادت دهم. پراکندگی افکار اغلب باعث فراموش‌کاری و حواسپرتی من می شود به همین دلیل دفترچه برنامه‌ریزی همیشه باید همراهم باشد. روزی چندین بار به آن نگاه می کنم. تیک زدن اهداف (کارهای روزانه) از کارهای موردعلاقه روزم است.

درآینده برنامه ریزی هفتگی، ماهانه، سالانه و بلند مدت را اضافه خواهم کرد.

اپلیکیشن‌های برنامه‌ریزی

برای برنامه ریزی روزانه استفاده از اپلیکیشن های مخصوص برنامه ریزی را بیشتر دوست دارم. از مزیت های آن در دسترس بودن و همراه داشتن همیشگی آن است و حافظه نامحدودش.

اپلیکیشن‌های مورد علاقه من (برای دانلود از گوگل پلی کلیک کنید):

Google Keep

ticktick

My tasks planner

اپلیکیشنی که درحال حاضر از آن استفاده می کنم google keep است. اما ممکن است در آینده آن را تغییر دهم.

اغراق نکرده ام اگر بگویم نوشتن چک لیست کارها سبب شده تا روزهای من به اندازه یک ماه با کیفیت شوند. درچک لیست خود کارهای ساده را نیز می‌نویسم؛ حتی شانه زدن موها و کامنت گذاری و همینطور نوشتن یک پست و یا مطلب جدید، به علاوه گنجاندن کارهای به تعویق انداخته از قبل.

لیست کارهای کوچک و بزرگ سبب شده تا ذهن من خود را توانا ببیند و با زدن هر تیک به نشانه انجام کار به خود و توانایی هایش ببالد.

کارهای باقیمانده را به روز کاری بعد منتقل می کنم.

امید که در آینده، مقاله و یا یادداشت شخصی‌ام درباره اهداف هفتگی، ماهانه و بلندمدت را بنویسم، اما پیش از آن باید ذهن خود را برای برنامه‌ریزی روزانه تمرین و عادت دهم.

شما چطور؟

شما هم برنامه‌ریزی روزانه دارید؟ دفتر اهداف چطور؟
لطفا روش‌ها و توصیه‌های برنامه ریزی خود را برای من کامنت کنید.